Chorzy na anoreksję kilka razy dziennie staczają ciężką walkę ze swoją psychiką. Dlaczego przyjmowanie pokarmów staje się dla nich problemem nie do pokonania?
W początkowej fazie anoreksji chorzy zaczynają ograniczać spożycie produktów powodujących tycie – eliminują ze swojej diety jedzenie bogate w tłuszcze i węglowodany, jedzą głównie produkty typu light, owoce i warzywa. Efekty diety widać bardzo szybko, ale anorektycy nie poprzestają na tym. Zaczynają się obsesyjne myśli o jedzeniu, chorzy obmyślają, jak „udoskonalić” jadłospis, by znalazło się w nim jeszcze mniej składników mogących spowodować przyrost wagi. W skrajnej postaci choroby osoby z zaburzeniem są w stanie przyjmować jedynie kilkadziesiąt kalorii dziennie i mimo świadomości swojej choroby nie potrafią tego zmienić.
Jedzenie największym wrogiem anorektyka
Na anoreksję często zapadają osoby, które w wielu dziedzinach życia dążą do perfekcjonizmu, lubią mieć kontrolę nad sobą i otoczeniem. Odchudzanie daje im poczucie, iż mają „silną wolę” i potrafią zmienić coś wyłącznie dzięki pracy nad sobą. Dla takich chorych konieczność jedzenia staje się przeszkodą w osiągnięciu celu, a spożycie każdego posiłku skutkuje poczuciem winy i wrażeniem porażki. Niejedzenie staje się najwyższym życiowym priorytetem – by nie myśleć o głodzie, anorektycy wpadają w wir obowiązków zawodowych, intensywnie trenują (co wiąże się z utratą dodatkowych kilogramów) czy uczą się.
Świat anorektyka kręci się wokół jedzenia
Jedzenie może także stać się obsesją. Osoby z zaburzeniami potrafią całymi dniami planować posiłki, obmyślają, jak dobrać produkty, by spożyć jak najmniej kalorii, tłuszczów i węglowodanów. Rodzina anorektyka często nie zauważa pierwszych symptomów choroby, gdyż chory lubi gotować dla całej rodziny wymyślne potrawy, skrzętnie ukrywając, że sam ich nie je.
Tu dochodzi kolejny aspekt anoreksji – ukrywanie niejedzenia. Chory musi obmyślać techniki, które pozwolą mu ukryć chorobę przed otoczeniem i w efekcie poświęca dużo czasu i energii na wykręcanie się od wspólnych posiłków, pozbywanie się niezjedzonych produktów itd. Każda nadprogramowa kaloria wywołuje bowiem poczucie winy i wrażenie spożycia monstrualnej ilości jedzenia, którego znowu trzeba w jakiś sposób się pozbyć. A w przypadku tej choroby każdy środek jest dobry, by osiągnąć cel.

Źródło : http://anorektyk.pl/jak-anorektyk-postrzega-jedzenie/