Historia gry jednoręki bandyta
Wynalazł ten dowcipny samochód Niemiecki emigrant Mechanik Charles Fey-utalentowany inżynier budowlany mieszkający w San Francisco. Pierwszy automat do gry H. Fey wykonał w 1895 roku, gdy miał 29 lat i nazwał go "dzwonem niepodległości" lub "dzwonem wolności". Automat został zainstalowany w jednym z zakładów w San Francisco. Automat przyjmował monety o nominale 5 centów, maksymalna wygrana wydawała tylko 10 monet (50 centów).

Początkowo automaty "jednoręki bandyci" składały się z 3 bębnów, na każdym z nich było po 10 symboli. Rysunki miały postać podków, kolorów kart i dzwonków. Aby rozpocząć grę, konieczne było obniżenie monety do szczeliny, po czym gracz miał prawo pociągnąć za uchwyt znajdujący się z boku maszyny. Każdy z bębnów obracał się niezależnie od siebie. Po zatrzymaniu bębnów jeśli spadające symbole stanowiły zwycięską kombinację, automat wydawał pewną liczbę monet w postaci wygranej.

W przypadku 3 dzwonków gracz uzyskiwał maksymalną wygraną, co zdarzało się dość rzadko.

Początkowo maszyna mogła przyjmować tylko monety, a wygrane musiały być wypłacane właścicielowi instytucji. W późniejszym czasie powstały maszyny z systemem jackpota, ulepszona gra "jednoręki bandyta" stała się bardziej interesująca i popularna. W momencie wygranej pieniądze padały na gracza ze specjalnej przegrody.

W 1930 roku firma Jennings opracowała automat do gier "Jackpot Bell", działający za pomocą silnika elektrycznego, uchwyt zastąpiono przyciskiem. W ciągu 36 lat firma "Bally" wyprodukowała automat z automatycznym rozdawaniem nagród. Monety z kolei wlewano do specjalnie zamontowanej palety.